Maaaring mapabuti ng Game mode ng TV ang iyong karanasan sa paglalaro, ngunit tiyak na babawasan nito ang kalidad ng iyong larawan.
Kung bumili ka ng TV sa nakalipas na ilang taon, malamang na ang TV ay may “Game mode.” Tulad ng iyong natuklasan (o matutuklasan, ngayon na hinahanap mo ito), hindi ito isang napakalihim na lugar ng pagtatago para sa Angry Birds. Ibang section yun.
Kung ikaw ay isang gamer, maaaring mapabuti ng Game mode ang iyong karanasan sa paglalaro, ngunit may halaga ito.
Ang input lag ay hindi mo kaibigan,
ang problema ay lag. Ang lag, sa kolokyal na kahulugan ng paglalaro ay ang pagkakaiba sa oras sa pagitan ng iyong utak na nagpapasya sa isang aksyon at ang aksyong iyon na nangyayari sa iyong TV screen. Ito ay ganito: ang iyong utak ay nagrerehistro ng isang kaaway sa screen at nagpapadala ito ng mga electrical impulses sa iyong mga daliri. Pinindot ng iyong mga daliri ang isang pindutan. Ginagawa ng controller ang pagpindot sa button na ito pabalik sa mga electrical signal para ipadala sa PC/console. Pagkatapos ay gagawin ng PC/console ang anumang aksyon na itinuro mo, sabihin nating paghila ng onscreen na trigger. Naipapadala iyon sa TV, at makikita mo ang resulta. Kung naglalaro ka ng laro online, may karagdagang lag sa pagitan ng iyong PC/console at ng central gaming server (at pagkatapos ay ang PC/console ng ibang manlalaro). Para sa talakayang ito, pag-usapan na lang natin ang tungkol sa input lag, hindi network lag, na isang ganap na kakaibang phenomenon na sa kasamaang-palad ay nagbabahagi ng parehong pangalan (hindi banggitin ang lahat ng noob na manlalaro ng PC na tinatawag ang mahinang frame rate na “lag”).
Dahil ang timing ay ang lahat sa isang mabilis na video game, gusto mo ng kaunting lag hangga’t maaari sa pagitan ng iyong utak at ng pagkilos sa screen. Ang oras na aabutin ng iyong utak para mag-isip ng isang aksyon, at ang pagkilos na iyon para makarating sa PC/console, ay napakaliit kumpara sa lahat ng susunod na hakbang. Ang ginagawa ng laro sa impormasyon ay maaaring mag-iba, ngunit sabihin natin, sa isang perpektong mundo na ito rin ay “instant.” Kahit na hindi, wala kang magagawa tungkol dito.
Mga problema sa pagproseso
kaya naiwan ang TV. Ang mga modernong telebisyon ay nagpoproseso ng mga powerhouse. Maraming nangyayari sa loob ng modernong TV para magawa nito ang kailangan nitong gawin. Kailangan nitong matanggap at ma-decode ang papasok na video signal (malamang mula sa HDMI, ngunit posibleng analog), pagkatapos ay kailangan nitong i-convert ang signal na ito sa isang bagay na kapaki-pakinabang, tulad ng deinterlacing o scaling. Ngunit pagkatapos ay nagpapatuloy pa ito, na kailangang i-convert ito sa anumang “wika” na ginagamit ng display upang gawin ang imahe nito. Lumilikha ang mga plasma at LCD ng mga larawan sa ibang paraan, at hindi kasing simple ng isang scanning electron beam (hindi iyon partikular na simple, alinman).
Ang problema ay, lahat ng mga hakbang sa pagproseso na iyon ay tumatagal ng oras. Oras na wala ka. Ang mga millisecond ay binibilang sa isang twitch-based na laro, at ilang millisecond para sa deinterlacing o scaling, ilan para sa pagpoproseso ng kulay, ilan para sa TV upang malaman kung ano ang gagawin sa lahat ng mga bit na ito.
Ang isa pa, mas seryoso, bunga ng mabagal na pagproseso at “lag” ay ang mga error sa pag-sync ng labi. Nakita mo na itong lahat, kung saan maririnig mo ang mga boses ngunit hindi eksaktong magkatugma ang mga labi. Parang isang masamang English dub ng isang foreign language na pelikula. Ito ay higit na nakakagambala kapag napansin mo ito.
Habang tumataas ang kapangyarihan sa pagpoproseso, o mas tiyak, ang murang kapangyarihan sa pagpoproseso, karaniwang bumababa ang input lag. May mga pagbubukod, gayunpaman, kung saan ang isang tagagawa ng TV ay nagbawas ng mga gastos at napunta sa mas murang mga processor na mas matagal ayusin ang mga bunton ng data ng HD telebisyon.
